P
łowiem Wom juz, my sie juz wszystki dziewcz
yęta z|bieromy,
idemy w weś, idemy... a ze dwa kilometry z p|owrotem, z m|uzykom, z|e śpi
ywym. I wicie, tam nie było pijatyki, nigdy. Nigdy. Chłopcy sie b|awili, albo my tu mieli s|traźnice wojska. I tam mieskali ci ż|ołnierze na ty s|traźnicy, p|rzijezdzali do nas, sonkami w zimie, p|ozbiroli nos wszyśkich, ale co? No coz, nie k|upiłeś k|iełbasy, boś ni mioł za co.
Napiekłymy placków z tarcz
iyn, ze zi
emnioków, do rondla duzego,
naskwarzyły bocku,
łomaściły te placki, a i stoły w tem smolcu. I to taki smolec, taki rondel na pięć litrów. Wiyce ile to? Wiadro ziomnioków sie n|aśkrobało. Ile było z|adowolenia u tyk chłopców, no i... To my ich p|ocęstowały, dałymy na stół placki, no
onyk ta było duzo. No kazdy po dwa k|aw
ołecki, boż to, jedyn placek na śtyry przekroł, włozył. Oni zaś nom dali tego chleba cornego, n|azywali go konwiśniok. No, no i powiem wom sc
yrze, b|awilimy sie do trzeci rano.
Ło trzeci my posiadali n|a sani, zaś nos
łodwieźli. I my sie tak, te nasa młodość psesła w tym.