Mapa serwisu
Notice: Undefined index: l2 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151

Notice: Undefined index: l3 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151

Notice: Undefined index: l4 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151
| Tekst 5

Tekst gwarowy – Łuczyce 1

Nagranie tekstu: Anna Patełko, transkrypcja: Agata Liberek, weryfikacja zapisu i opracowanie tekstu: Alina Kępińska

Opowiada pani Zofia, babcia eksploratorki, lat 78, zamieszkała w Łuczycach.

Codzienna ciężka praca

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

Jak bym chciała, żebyś mi opowiedziała coś o twojej ciężkiej pracy. Powiedz mi jak wyglądał twój dzień.

Mój dzień wyglądał bardzo ciężki, bo miałam troje dzieci małych, i w ogóle była jedna, gadzinka była też, trzeba było obrobić i dom, i pole, i wszysko, boś była, bardzo trudno było, ciężko było na tej roli pracować. Wstawałam o czwartej rano na dużym dniu. Musiało się pracować. Nie było swobody, żeby był jakiś w|ypoczynek. Było dwie krówki, koń, no i pięcioro świń na dwu hektarach pola. To cze^ba było się tak starać, dobrze gospodarzyć, żeby je wychować. To jednak było pracy trochę ko^ło obornika, ko^ło wszyskiego. To musiałam robić, bo mąż jeździł do pracy, do Krakowa, bo nie było można przecież wyżyć z tego kawałka pola.

To opowiedz mi, jak wyglądały wtedy żniwa?

Żniwa to wyglądały inacze^yj, bo mąż kosił kosą, a ja musiałam odbiyrać te garście. To sie musiało garstki odbiyrać, wiązać te snopy, układać w takie mendle, odbiyrać późnij się woziło, młóciło się normalną maszynom, kierate^ym, maszyną. No cepami tyż młóci sie. Dzisiejsze czasy są inne, no bo już nie, są kombajny, to już lże^yjsza praca. Ale myźmy mieli bardzo ciyⁿżkom prace, i, to lata i lata trwało to, dopóki sie zmieniło. Teraz już, pola ni ma. Dwa i pół hektara było pola. Jak, jag na takie cztery ręce to było doś sporo roboty, bo kawałeczek pszenicy było, kawałek żyta było, owsa kawałek było, no i zie^ymniaków, buraki i jarzyna, no i tytoń. To na tym kawałku cze^ba było tak podzielnić, żeby sie wszysko pomieściło. Truskawek, dosyć dużo się sadziło truskawek, dlatego że sie opłacało.

A sprzedawaliście te truskawki?

Tak, sprzedawaliźmy, nawet, przyje, przyjyżdżały takie przekupki. Same przyjeżdza^ły, bo ja tak zmówiłam sobie, że pomagały mi zbiyrać, bo ja nie dałabym rady przecie, żebym mogła tak i dom, i dzieci małe, i truskawki, i wszysko, żebym mogła wywiyź to. A tak to sie wywoziło przeważnie koszami na plecach, do pociągu dwa kilometry sie szło, i, do Krakowa sie zawiezło te truskawki, no to był ruch na nie. Z pociągu kupowali, jak sie wyszło to od razu. Dopiyro jak sie przyjeżdza^ło i znu^w sie zbie^yrało. To człowieg nawed niy mioł czasu ugotować ^łobiadu, dzieciom ani sobie, bo to był sezon truskawkowy. To chocioż z tych truskawek było troche grosza, to sie już poopłacało, coś sie mogło kupić. Mleko sie też opłacało, tak, że, ale to musiała se jakoź radzić jak człowiek, jak człowiek to zasadził, trochę truskawek, troche tytoniu, mleko sie odda^ło, no to już, jakoś było lżej. Chowało sie coś, gadzinki, to sie sprzedało. No i jakoś sie radziło.

Start

Wprowadzenie

Podstawy dialektologii

Opis dialektów polskich

Mapa serwisu