Leksykon kaszubski

autor: Jerzy Treder, redakcja i digitalizacja: Małgorzata Klinkosz

 

PRZYDAWKA W KASZUBSZCZYŹNIE (kasz. przëdónk(a), przëdôwk) określa rzeczownik, łącząc się z nim w związku zgody: tzw. przymiotna, np. To je dobrô matka. – i tzw. rzeczowna, np. Do rzéczi Redë më ju nie doszlë; związku rządu tzw. dopełniaczowa, np. Ùje chëcz stoji wëżi. – lub przynależności, np. Òni mielë płot z délów. Zrobilë mù nos z marchwi. P. przymiotna w mówionej kasz. często jest wyrażana zaimkiem, np. ten, nen, jeden, jaczi, taczi, np. Ten òjc tégò głupégò sã ji zapitôł ò tã wies. Rzadziej występuje p. dopełniaczowa, np. Anczi córka ùmarła. Nierzadko zastępuje ją p. przymiotna wyrażona przymiotnikiem dzierżawczym, np. Anczëna córka ùmarła. Bednarzów syn ùczi sã za bednarza. – lub p. przyimkowa, np. Dôj mie (òd) tëch rib. Częściej niż w polszczyźnie poprzedza ona wyraz określany, np. Naczków Władi béł bëlnym drëchã. Szkólnegò córka chce bëc aptékôrką .