Mapa serwisu
Notice: Undefined index: l2 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151

Notice: Undefined index: l3 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151

Notice: Undefined index: l4 in /home/dialektologia/web/classes/maincontentclass.php on line 151
 | Tekst gwarowy (Koniaków)

 
Koniaków - Tekst gwarowy nr 2

Jadwiga Wronicz.
 
Tekst nagrała, zapisała i opracowała Jadwiga Wronicz.

Informatorka: Anna Juroszek, urodzona w r. 1947, stale mieszkająca w Koniakowie
 


Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

Kubuś
 
łOpowiym woum, jako
 
 
kyjsi ludzie ku kupa piykali
 
 
k|ubuszia. To była tako... taki jedzyni, łacne a d|ostympne dlo takich prostych ludzi. I to ba- było to łokropnie dobre. Nazywało sie to kubuś. Trzeba było... baba musiała
 
 
nejpryndzy
 
 
z|ahajcować w
 
 
pi|ekarczioku. Do tego piekarczioka musiła… musiały być
 
 
narzezane taki
 
 
dłouhszi
 
 
patyki. I tak to trzeba było
 
 
rozhajcować tyn piekarczok fest, a jak sie tyn piekarczok fest rozhajcowoł, touż potym ty patyki trzeba było
 
 
w|ygarbać z tego piekarczoka, dowali to p|od
 
 
blachym, wygrzebali ty patyki niespoloune i do tego
 
 
n|agrzotego pi|ekarczoka sie dowało g|łotowy kubuś.
A kubuś sie robiło tak: trzeba było prziniyść zimnioków,
 
 
n|apłoukać,
 
 
n|aszkrobać. To uż’ tam baba wiedziała, wiela tych żiymnioków trzeba na taki łoto kubuś dlo całej rłodziny. I płotym sie brało
 
 
t|arlusz’kł,
 
 
l|awłorek ji trzyło sie ty ziymnioki n|a tarlusz’ku. I jak sie tych ziymniokouw n|atrzyło, touż płotym … a trzeba było łuwarzić mlyka i tym mlykym w|arzounym trzeba było zaloć toum
 
 
trz|ycielinym. A do tej trz|ycieliny jeszcze też trzeba było kapkym kminu dać, soli …
A nie cedziło sie tej trzycieliny?
Ni ni, nie cedziło sie. Cedziło sie trzycielinym na
 
 
gałuszki, ale na kubusz’a sz’e nie cedziło, ni. No ji trzeba było te tego dać soli, no ji prziprawić to trzeba było soli, kminu, a jo teraz uż
 
 
aji dowoum jajko, wajco (śmiech), bo to taki sz’maczniyjsz’i.
No ji potym sie to dowo jak sie na to brutfaniym … i na
 
 
brutfaniym to głotowe ciasto wloć i jak sie to … i dać do … dać do piekarcz’oka. I jak uż topłotym tak
 
 
kapeczkym zaczino ruż’owieć, touż’ trzeba wzioujść tak dobrego pouł  litra śmietounki,
 
 
kisłej ji płolywać, tak ze dwa razy. Roz dobrze poloć, jak sie to upiecz’e 
 
 
kapkym, zaź jesz’cz’e roz, wycioungnouć, zaś poloć ji zaś dać upiyc. Piecz’e sie taki kubusz’ tak koło jednej głodziny, a potym sie biere masło, sie rozpuści i cukier i płotym sie to g|łotowy kubuś |upiecz’óny płoleje masłym i płosypie cukrym, może teź jeść bez cukru, jak
 
 
kiery włoli, ale my radzi
 
 
z masłym i z cukrym.
 
 
  
 
 
 
 
 

 

 

ISBN: 978-83-62844-10-4 © by Authors. Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Program Operacyjny: „Dziedzictwo kulturowe / Kultura ludowa”). Wykonanie: ITKS