Tekst gwarowy — Charcibałda 5

Tekst nagrała Ewa Elżbieta Mroczkowska, przepisała Monika Kresa, weryfikacja zapisu – Anna Sadłowska, Halina Karaś, wybór fragmentów i opracowanie – Halina Karaś.

Informatorka: Krystyna Mróz Informatorka: Krystyna Mróz

Informator: Krystyna Mróz, ur. w 1951 r. w Zdunku. Całe życie spędziła w rodzinnych okolicach: we wsiach Zdunek i Charcibałda. Rodzice pochodzili z tych dwóch pobliskich miejscowości, matka z Charcibałdy, ojciec ze Zdunka. Pani Krystyna pracuje wraz z mężem na roli, wychowują ośmioro dzieci. Nigdy ze swoich stron rodzinnych na dłużej nie wyjeżdżała.

 

 

 

 

 

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

 

To jek było kiedyś tego sylwestra, to wtedyⁱ to tak: jek ziecór przyⁱsed, to gdzie panny byłyⁱ, to przychodzili, jek tam gdzie chcieli, zeby ona mniej robziła, to te ^łokna popsiołem wysmarowali, popsiół z wodo rozrobzili, chłopaki sie jeden do drugiego ześli, i rozrobzili ten popsiół, i wymazali, a jek chtórej chcieli tej pannie, zeby ^łona tam zięcej robziła, to i farbo jekoś tam ^łokna jej zmazali, abo jesce cóś po cichu sie umózili i dzie ^łod której panny wzieni, gdzie tam te panny b·iły, to tam cyⁱ włos jeki, cyⁱ sanie takie (w zime^a, to sie wozem nie jeździło, tylo saniani) wyprowadzili, powyⁱnosili, tam gdzieś i ze to takie ^ło ta panna tam jest, to tam czszeba napsotować, tak psotowali, to nieroz gdzie droga, gdzie brama, tam jeko wynieśli i ^łuni tak te chłopaki i zeby wtedy ta panna niała, abo psień gdzie jeki wyciągneni, bo jek nie spsotujo, to ta panna sie nie ^łozeni, a jak jej tam napsotujo cyⁱ tam cóś, to juz ta panna sie wtedy ^łozeni, i takie dawali jej tygo, ale to tyz czszeba było wtedy te ^łokna myć, zimno, ba ale myje je panna wodo i tam cem soruje i nozem jakiem drap toto, bo ten..., no to wtedy jek umyje, ale bo umyła, no to jus na drugi rok to farbo nie malowali, nie zmazali, tylo wzieni tem popsiołem i to tak o, narozwalali, narozwalali i nie nie było przyja^ociela, a teroz to jusz jest inacej, teroz to tak bardzo nie robzio.

Fafernuchi, gospodynie robziły, to z marchsi, z mąki, cy tam z bruksi, cukru, dodawali to to i gnietli, tak jek ciasto do makaronu, cyⁱ do klusków, to to zagnietali i w psiekarniku bo to pod kuchnio, nad kuchnio abo pod kuchnio były te psiekarniki i w ten psiekarnik na blachi, wtedy tak żneni, trzeba było rozwałkować, żneni co kawałek tak jek ciastka i to rozwałkowali i to to tygo, tam psieprzu dosyⁱpali, to w psiekarnikach psiekli.

To ji byśki robzili, ale tak jak tutej ^łu nas to w nasej wsi, to zalezy, w jakiej wsi tam jeki zwyⁱcaj był, tam w jedne^yj wsi to robzili te fafernuchi, w drugiej te byśki takie ulepsili, a tak jek tutaj co jo, to tylo te fafernuchi robzili, z marchsi, z bruksi, brukiew, marchew, mąka, soli tam cyⁱ psieprzu trocha, bo oni takie były, trocha cukru sie dodało, a to dobre byⁱło.