Tekst gwarowy – Głupianka 2

 

      Nie spodobywało mi sie tak. Straśnie te ludzie za tem majontkem. Taki był nieraz zwyczaj, że jak tam gdzieś na jinnej wsi, miała tam ze dwa z mórg wjencej albo pół to ojciec wziuł syna i tam jechał z niem, tak, ^ło bo, bo tam bogatsza byⁱła, to. Ale już późnij za mnie to już tak nie b^.iło. Wjency te chłopaki, tu szed, ażeby mu tak_i dziewcyna pasowała, trochi i, i to nie za tem, a za temmajontkem to dawnij tak byⁱło. Rodzice decydowali, tak. Wzieli te^ygo syna chciał, nie chciał, a go tam ^łojciec zawiózł, i tam. No musiał sie ^łożenić! I to, i po tych wywiadkach, to prawie już sie i ^łożenił, każdy jak sie tam ugodził. Ale to był, był rozum! Poszły, ji rodzice sie tam targowały, a bo niejednemu były piniendze potrzebne, to tam ^ło te pare złotych to sie targowały, te, ta rodzina. Niejedny to sie przy tych całych zmówinach, sie pogniwali. Bo tak, a to za mało dawały te, a to nie. A to chłopak by chciał, nie jeden tam chodził z dziewcyną, by sie chciał ^łożenićto ^łojce nie, bo tam, ^ło, tam dalijto pół mórga wjencyj będzie. Ale to dawni. Nawet, i jusz_jak sie wojna skończyła to tyż tak za tem majontkem. A wesele, wesele to byⁱło, na razie dawniej, kedyś to było w niedziele. A późnij to jusbyⁱło w sobota, ale to w sobota były ślub, ji po temślubie to jeszcze, zaraz byⁱło danie po ślubie też. Ji późnij pośli na ta gospoda, tak jak u nas tu remizja teraz jest, a dawnij, a dawnij to nie byⁱłoremizji, to gdzieś do, do drugigo, do sąsiada, czy gdzie dali tam ktoś miał duże mjeszkanie, na ta potańcówka. No to tańcowali, jio dwunastej godzinie to zawsze był zwyczaj, już zapraszali wszytkich tych na wesele, na nogi sie, tak sie nazywało. O, jidziemy na, o dwunastyj na nogi! A te nogi, no prawda, że tam przy przygotowali te rodzice tej młodyj, te nóżki byⁱły takie. Tak, ji do tyⁱch nogów to, to była przecies_i wódka, i weⁿdlina.