Tekst gwarowy — Złatna 7

Tekst nagrała Weronika Iwanek. Przepisała Weronika Iwanek i Agnieszka Piotrowska. Weryfikacja zapisu i opracowanie – Halina Karaś.

Pani Janina Zoń Pani Janina Zoń

Informatorka: Janina Zoń, ur. w 1940 roku w Złatnej. Mąż pochodzi z pobliskiej miejscowości Glinki. Pani Janina prowadziła gospodarstwo rolne, zajmowała się domem. Nigdzie na dłużej nie wyjeżdżała.

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

^łOwce u nas tez h^łodowano. Duzo h|^łodowali, bo som u nas pi^ykne hole i ^łod Zak^łopanego przⁱywozili z ^łowcami, tu u nas po tyk holak w|ypasali. Tako hola to jes n|a Lipowskij, n|a Krawculi, jes n|a Rycerzowej, to tam sie te ^łowce wypasoły. A my tu n|ie byli tacy g|azdowie grubi, ba tak kazdy o to se miewoł po dwie, po jedne, po trzy ^łowce. To jak ci przichodzili z ^łowcami, to my dawali ^łowce ku nim no i posły n|a wypas na te hole.

P^łotem te ^łowce sie strzⁱygło i była wełna. Wełna... wełne sie przyndło na kołowrotkak. Były kołowrotki d|rewniane, takie kolusko jedno i łapka przⁱy tym kolusku, co to kolusko sie krynciło. Jesce taki p|iórecka sie to n|azywały, co sie nitecka koło tego leciała. I baba popuscała se p|alcami cieniutko, ^łumiała cieniutko p¦opuscij te wełne. To się przyndło i z tej wełny przyndli k|^łopytka, swetry, r|yŋkawice. Wszyśko pletli zaś rynkami i było na zime. To było n|aprowde zdrowe, dobre i do dziś dnia jak se ubierzes r|yŋkawice w|ełniane, k¦^łopytka n|a nogi, to mozna se chłodzij po mrozie, jeździj i chodzij.

R|ynkawice to sie nazywały r|ynkawice. A t^ło na nogi zamias ś|karpetki to sie na|zywały k^łopytka. No a tu taki serdacki rózne, no to były swetry, serdoki. Bo zaś serdok to juz był p^łotniak jakisi, to robili taki sukno, to było tez sukno z wełny, ale tego to jo juz nie wiem, jako to r|^łobili.