Zabobony

 

Pamiętam, że były takie wierzenia, że czarownica krążyła i wiązała koniom grzywy czy ogony?

 

A, to tak, to mleko krowom

zabjerała, to tego, to były. No to nieraz taka była kobita  we wsi, jakaś starsza, to przeważnie taka, no nieurodziwa bardzo, tak nieraz okrzynkneli ją czarownicą, że tego, że idzie czarownica, to tego, to już krowom mleko zabjera z pastwiska. To już były takie za^mbobony, że tego, że tak zwana była taka roślina – bjelica, to tego, to wzieli tej bjelicy urwali i tego i nad ^łoboro, nad wejściem do ^łobory zawjesili w strzeche te bjelice, to już wtedy ta czarownica nie mjała do tech  krów dostempu.

To zmora te konie tam

menczy  w nocy, ale to była jakaś jinna  pszyczyna, ale to ludzie wjerzyli właśnie w te zmory, to tego.

 

A jak jeszcze na przykład inaczej na przykład zabezpieczali się przed urokami? Takie przelewanie jajka nad mjotło?

 

Przed takimi urokami, jak tam coś komuś urzekli

przypuśmy, to tego, to takie, nie wiedzieli, czy to kobita, czy chłop urzekł. Właśnie nie wzieli... przypuśćmy jak jakoś krowe urzek, to wzieli wprowadzili do łobory, rozpostarli późnij jak maszczyzna, to kalesony rospostarli, wodo świencono  pokropili, odmówili tam jakeś ... czy zaklencie, to tego... i przeprowadzili te krowe tszy razy no i widzisz... Czarny kot droge przeleciał, to jusz ludzie  wjerzyli, że tego abo  drugi sie całkowicie zawrócił albo nie, to splunoł za siebie tszy razy i tego i przeżegnał sie, jak nie było wyjścia już to trzeba było jiść, ale już sie splunęło za siebie^a  trzy razy. Abo jak kominiarza zobaczył tsza  sie było za guzik chwycił.

Nieraz tak, takie, co to było, to a nie wjem, ale takie ogniki po polach przeważnie jesienią to tego, nad samo ziemjo taki

^łogieniek  leciał i tego i później ^łon  zniknoł gdzieś abo sie zatrzymał trochy  postał i później znów zniknoł, ale co to było za zjawisko, to tego, to ja ni moge tego wytłumaczyć. To kojarzyli, że ktoś tam piniondze  schował i te piniondze sie tam ^łoczyszczajo  jakoś i to ten ^łogień  właśnie wychodzi z tych piniendzy. ^Ło, mówili właśnie, że to były jakieś zbłąkane dusze pokutujące, czy tego, czy oni pokutujo, bo tego, bo gdzieś schowali właśnie te piniondze i tego i teraz nikt tego nie znalaz  i oni muszo za to cierpić, tak, że tego...

No bo

dawnij  ludzie to sie w piniondzach kochali, przeważnie w złotych monetach, jak to były ruble złote, to tego to sie... ludzie to zbjerali, oszczendzali, zbjerali, zbjerali. To były małe monety, to gdzieś komuś zginęło, to tego... czy je zgubił gdzieś, to tego, dzieś  tam w pończosze jakiejś trzymał, później zmar, zapomniał o tym, że komuś przekazać i tak sie te piniendze  tam...

 

Gdzieś tam później znajdywały...

 

... gdzieś tam później znajdywali ludzie. Była

lege^anda  właśnie o tych piniondzach, że tego, że późnij  te zmarłe dusze szukajo  tego i żeby wskazać droge tym żyjoncym, gdzie te piniondze mogo sie znajdować.