Tekst gwarowy — Istebna 1

Informatorka: Anna Bury, ur. w 1926 roku w Istebnej. Ukończyła szkołę podstawową, a dalszą naukę przerwała wojna. Ponad 40 lat pracowała na poczcie. Rodzice byli miejscowi, matka – z Istebnej, ojciec z Jaworzynki, pracowali na roli. Mąż pochodził z okolic Istebnej.

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

Bo u nas szioli lyn i potym sami se wyrobiali wsziecko, jo też to znała dobr^że, aj to była ucziecha, bo lyn muszioł bycz’ zaszioty na z¡ogo^unie, co ni mioł żiodnych chwasto^uw, muszioł bycz’ fajnie uprawio^uny, bo szie… bo szie nazywo l|ynobrani, a cziymu, bo lnu szie nie koszi, ale szie go wyrywo z k|or^żyniami, dlatego lynobrani, muszioł bycz’ czisty, coby nie było hwasto^uw, to^uż’ tyn lyn szie szioło w maju, a jak uro^us, zakwitno^uł, to^uż szie go potym wyry… wyrwało i na wypaszio^unym tym… pr^żiłogu, abo wykoszio^unym, abo wypaszio^unym |od kro^uw pr^żiłogu szie takiemi, r|ozcio^ungało szie t|akiemi p|asmami po tej trowie i tyn, jak ta trowa kapkym go pr^żerosła, potym szie brało sziyrpy i tyn lyn szie wyczio^ungało, z tego szie ukłodało na taki snopki, potym to zwożili d|u domu. A kiejszi były taki stare piece, co miały taki pr^żipiecki, nie wiym, jak by wo^um to p|owiedżiecz’, miyndzy piecym były taki jako taki sz’pary, to szie nazywoł sz’porhet i tam sie s|usziyło tyn lyn. A potym szie n|apytało…, to już’ tak p¡o_so^umsziedzku, ludżie byli nauczio^uni, żie jedyn drugigo pomo^ug, to^uż’ powiadali, żie szie robiło z p|obaby, to pomogali za darmo, jyny po jedzyni a tag jedyn drugiemu szieł pomo^uc. I jak tyn lyn uż’ uschno^uł, to^uż’ bo^uły taki pr^żir^żo^undy, co szie nazywały, jedyn szie nazywała ło^umka, a drugi tyn pr^żir^żo^und szie nazywoł czierlica, wiync hłopi pr^żichodżili i na tej ło^umce dr^żewianej tyn lyn brali i tego, i tak szie ło^umali, to^uż to, to było, miało taki jakoby, taki, tako^um dolinke^ym wygło^umbio^uno^um w dr^żewie, a drugi bo^uł, co szie do tego wcziskało, ni, taki coszi, taki tłok i to wytłocziali z grubszia, a potym zasz’ babym trocz’k…, na trocz’kach, nazywało sie, że troczkały i to paż’dzier^żi pieknie sie zesuło i została czisto ko^uńdżiel. Pote^ym to^um ko^uńdżiel, w żimie szie baby zbiyrały te^yn z pobaby n|a pr^żo^undki, brały kołowrotki i w żimie pr^żyndły roz u jednej gaż’dżiny, roz u drugij i też’ za darmo. G|aż’dżina wiadomo dała ^łobiod. Ale to^uż’ to tak z|a_darmo, no. Spiywały pr^żi tym rozmajite bojtki go^uralski, dżiecka małe brały z|e_sebo^um, no^u to^uż’ tak sie ^ł|od_mału cz’łowiek uż’ do tej, do tego żiczio go^uralskigo pr^żi..., bo^uł pr^ż|izwycziajo^uny, bo jak czie uż’ mama wżiyni ^ł|od_malutka, to^użiesz’ uż’ widżioł wsziecko, co robili, ni? No^u, a bo^uła to aj ^łucziecha, jesz’czie jak tyn lyn my wybiyrały, jo uż’ jesz’czie też’ jako dżiywka, jak my były dżiywkami jesz’czie, to^uż’ my to pr^ż|i mieszio^uncz’ku, jak była piekno noc, tako n|iepochmurno, co m|ieszio^uncziek sz’wiycził, gwiozdy sz’wiycziły, bo tu u nas w go^ur^że, w miastach to tak nie tego, n¡ie_widzo^um, bo tam jest pr^ż|eważ’nie tyn smog abo zadymione, abo coszik, a u nas jest cziste powietr^żi, żie jak tak w nocy mieszio^uncziek pieknie sz’wiycził, a gwiozdy sz’wiycziły, to^uż’ my wtedy w nocy sz’ły wybiyracz’ tyn lyn, spiywały my pr^żi tym, to było, to miało taki swo^uj urok. Pahołcy zasz’ potym pocziuwali, ej tam kajszi dziywki spiywajo^um, toż’ zasz’ potym wżiyni jarganki, abo heligo^unke^ym, to^um harmonije^ym, no^u i pr^żichodżili tam pote^ym k|u no^um. Jag my uż’ tyn lyn wybrały, rozpostr^żyły, to^uż’ potym se sziedli na kraju, zaspiywali, aj zatańcowali na tym zogo^unie, co uż’ był wolny teraz, no i potym ze spiywanim sz’li du do^umu, każ’dy do swojigo do^umu. No^u i bo^uło to tak wieszioło, ni?