Tekst gwarowy — Dorotowo 4

Edward Cyfus Edward Cyfus

Informator: Edward Cyfus – urodzony w 1949 roku w Dorotowie pod Olsztynem w rodzinie mazursko-warmińskiej. Do 1981 roku mieszkał w Barczewie, skąd wyjechał do Niemiec na kilka dni przed wybuchem stanu wojennego. Do Polski wrócił w 1992 roku. Jest autorem licznych pogadanek i opowieści w gwarze warmińskiej, które w latach 1998-2002 wygłaszał co tydzień na antenie Radia Olsztyn, w formie opowiadań publikował je natomiast od roku 2003 w „Gazecie Olsztyńskiej”. W roku 2000 wydał zbiór gawęd warmińskich „Po naszamu”. Jest kierownikiem Polsko-Niemieckiego Centrum Młodzieży w Olsztynie.

Nagranie: Ada Sieńkowska

Zapis i wstępne opracowanie: Monika Kresa

Weryfikacja: Halina Karaś

Informacja: jeśli nie możesz odsłuchać nagrania, skorzystaj ze wsparcia znajdującego się na stronie Adobe)

Warmijsko chałupa kiedajszo to jeszcze była z drzewa stoziano i z gliny ^łod środka ściany, nie? Nie w ka^ożdej izbie byli dyle. Podłoga. Cziasem było to klepsisko z gliny ubzite, potam świeżo zamjecione, a coby sia nie kurzyło, to jeszcze cziasem sieczko posypali to, albo na drzewnianne dyle to, i tych trocinów posypali, nie? Bo te dyle nie byli kiedajś malowane tlo zawdy co jakiś czias, co tydziań, co dwa ^łuszorowane wodu z mydłam, ja^ekoś tak, nie. Potam byli te chałupy tesz i z cegłów robzione, ale każdo chałupa musiała mnieć abo ganek z przodu, abo jakoś tako maluśko weranda tak jak tutaj z takam daszkam, nie? Ze dwa trepy i sia wchodziło do siani, z siani było, był dekiel w dylach, w podłodze, jak to sie mozi tero i tan dekiel sie ^łunosiło do góry i tam sia schodziło na dół do sklepu. Sklep to była po warmińsku piwnica, jo. I w tam sklepsie to było fejn murowane z cegłów, w tam sklepsie było wszystko, bo ji, ji kartofle do jedła, a i jakijś tam marchsi trocha i czerwonych buroków albo weki stojeli też z mniajsem i ze wszystkam, co gburka uszikowała, urichtowała abo tysz jek w lato to jek mleko było podojone, to w tam sklepsie stojały takie kiesle z zimno wodo i w kanach to mleko do tyj, do tyj wody zimne^yj ustazili, bo lodówków kiedyś nie mnieli, jak elektryki nie było, nie. Jo, z siani sia noczajściej wchodziło do tak zwanyj, tak sia móziło cziornyj kuchni. To była tako nie za dużo izba bez ^łoknów, jedne dźwirze, i w dece, no po polskamu to bandzie w suficie, była taka dura, direk do komina abo jeszcze nad to cziorno kuchnio buła na, na górze rojchrownio, to po polskamu bandzie wendzarnio. Tam sia do ni^ej wchodziło, dźwierki byli takie i tam mniajso i różniste różności tam sia wandziło abo jek to sia mózi po naszamu rojchrowało i dopsiero stamtond dym szedł w komin. Z tyj cziornyj kuchni cziasam byli i drugie drzwi, że jeszcze do jeszcze drugij izby szli i w tyj cziornej kuchni było wszystko, tam sia warzyło jedło, tam sia warzyło ji smażuło różne, różniste jinne rzeczy ji inne jedło, ale i chleb sie psiekło tesz nie, potam, późniaj jeszcze to byli te, te kochy robione z kaflów, ale wprzód oni z cegłów murowane, troche obtynkowane, z tako duro na psiekarnik tam, dzie sia chleb psiekło.