GWARA GÓRSKA (tj. wsi Góra pod Wejherowem) wykazywała dawniej jeszcze silniejsze niż sąsiednia
gwara luzińska zwężenie i przesunięcie ku przodowi jamy ustnej samogłosek tylnych jako skutek skrajnej tendencji do
dyftongizacji, np.
chłypi,
rjybjic. Opisali ją m.in. K. Nitsch i F. Lorentz.
