Giełczew, Krzczeń i Stare Komaszyce na schematycznej mapie regionu. Oprac. A. Krawczyk-Wieczorek na podstawie podziału S. Urbańczyka.
Lubelszczyzna zachodnia w większości położona jest na terytorium Wyżyny Lubelskiej, jednak jej południowe krańce zahaczają o Roztocze i Kotlinę Sandomierską.
Najważniejszą rzeką tego regionu jest Wisła, sieć wodną tworzą jednak także: Wieprz, Bystrzyca, Chodelka, Sanna, Krzna, San.
Województwo lubelskie charakteryzuje się licznymi walorami krajoznawczymi. W regionie tym znajdują się 2 parki narodowe: Poleski i Roztoczański, 17 parków krajobrazowych, 17 obszarów chronionego krajobrazu oraz 86 rezerwatów przyrody, tereny te stanowią łącznie 26,8 % powierzchni całego województwa.
Obszar pomiędzy Wieprzem a Wisłą to peryferie rdzennego obszaru polskiego, a także dialektu małopolskiego. Stykają się tu cechy gwarowe małopolskie z mazowizmami oraz z wpływami wschodniosłowiańskimi. Peryferyczny charakter regionu powoduje, że zachowało się tu również wiele cech archaicznych.
|
