Przydech to rodzaj artykulacji krtaniowej lub tylnojęzykowej przed nagłosem samogłoskowym, oznaczany w piśmie przez h‑, tu przez h w indeksie górnym (w transkrypcji fonetycznej x): harmata, HAmeryka. Zob. Spółgłoski protetyczne. Spółgłoska protetyczna h jest o wiele rzadsza w gwarach polskich niż ł (u niezgłoskotwórcze) lub j. Występuje głównie przed nagłosowym a, podobnie jak j (zob. Prejotacja), np. hale, harbuz, hambitny, hałun = ale, arbuz, ambitny, ałun, sporadycznie przed u, np. hulica = ulica.
