No a potym juz kiedy jo była wiynkso, no to juz, sioli my
l'ein. Z tym lnym było stra|śnie duzo r|ob
łoty. No bo cza było go plewić, zeby trowy w nim nie było, trza było go p
łote w|ybirać, az do łyty
głouwecki, wybirać go, były takie rafy. No to my z tym lnym robili, no to się r|afało ten l'e
in. K|awalerowie się posch
łodzili,
śpiywali tedyk. Jak my tyn lyn
łorafali, posło się do rzyki, i tam się go za|mocyło d|o wody. Jak się go
zamocyło d|o wody, cza było go ka|mieniami poprzikładać, zeby go w
łoda nie wziyła, a nieroz było tak, ze przisła, bo pryndzy wiyncyj było. Były takie p|owodzi, okropnie wielkie, wody sły. To tak ze w nocy
nieroz my pośli i ten l'e
yn my w nocy w|ybirali, zeby nom go woda nie wziyna. Jak się juz ten lyn umocuł, no to p
łotem, tu się pozganiało baby, somsiadki. Ta
g rościągały takimi poskami, ni, usknuł. No to potem cierlica – tak się nazywało – i to się go siekało. A jak się go ju
z łosiekało z wiynksa, p
łote była drugo tako, i to się n|azywała nopryndzy, zgrzebno, a p
łote paceśno, to było. To było, tyn paceśny, to juz był juz tak n|afajnie, no. P
łote się gowziyno, takie rafy były, p
łote się go tak
c. Jak się go piyknie w|ycesało,
popletło fajnie na takie
pl. Tak się nazywało gorści, ni, to jedna gorstka tego było. To potem my to
przyndły. No to, to ta
g nieroz było kiej my się p|oschodziły jedna do drugij, ni? Kieloś ty dziś
łoprzyndła, bo jo telo
łoprzyndła. Kileloś ty
gosztek łoprzyndła? O, jo telo. P
łote się go motało, takie m|otowidło było, na pasma, ni? Pomotało się go n|a pasma, i wiązało się ten
lepsy po dwadzieścia śtyry, a ten po trzydzieści tyn grubsy. P
łote juz były nici, no to juz to sło d|o knopa. Knop – tyn, co robiuł płótno. Nie chodzili my tak, takie jako dziś tam wybie
yrajo. Usyła mi mama f|artuszek z
teago płoutna, jo se go tu powysywała, i ch
łodziła d|o
skoły w nim abo ta p|o dumie.