Leksykon terminów i pojęć dialektologicznych

Leksykon Wymowa dyftongiczna samogłoski pochylonej a. Oprac. A. Krawczyk-Wieczorek na podstawie: Dejna 52.

Dyftongiczna wymowa samogłoski á. Dyftongiczna wymowa á pochylonego obejmuje tereny na zachód od lini Racibórz – Lubliniec – Wieluń – Konin – Bydgoszcz – Tuchola (północny Śląsk, zachodnia Wielkopolska, Bory Tucholskie). Dyftong może mieć różne formy: a^oł, o^ł, o^uł, np. pta^ołk, pto^łk, pto^ułk; taka^oł tro^łva, tako^uł tro^ułva, tako^ł tro^łva, przy czym niekiedy dochodzi do osłabienia niezgłoskotwórczego elementu, a nawet do jego zaniku. Dyftongizacja a^o (á) przed spółgłoską nosową (grupy a^oN) występuje jedynie w gwarach Krajny i u Mazurów wieleńskich: chrzo^ułn, mo^ułm = chrzan, mam.